Istorija Beogradskog sajma, čiji je neverovatan razvoj od samog početka bio primer u sajamskoj privredi tadašnje Evrope, na najtragičniji način je obeležena u vreme Drugog svetskog rata, kada je na prostoru sajmišta formirano stratište.
Nakon nemačkog bombardovanja Beograda 6. aprila 1941, i paviljoni Beogradskog sajma bili su u značajnoj meri oštećeni, što nije sprečilo Nemce da, već u jesen, na tom mestu formiraju koncentracioni logor „Sajmište“, najveći u Srbiji, a drugi po veličini u Jugoslaviji. Od decembra 1941. do maja 1942, u samom logoru, koji se prvo zvao “Jevrejski logor Zemun”, ubijeno je preko šest hiljada Jevreja, uglavnom žena, dece i staraca. Oni koji nisu pobijeni na Sajmištu, pobijeni su tokom transporta do Jajinaca, gde su već bile spremne masovne rake.
Kada je Srbija, po nemačkoj proceni, “očišćena od Jevreja”, logor je promenio naziv u “Prihvatni logor Zemun”, namenjen partizanima, komunistima, četnicima i svim drugim političkim zatvorenicima i nepoželjnim građanima iz cele Jugoslavije, ali i kao “radni”, “sabirni” i “distributivni centar” za deportovanje logoraša na prinudni rad u logore po Evropi. Do savezničkog bombardovanja 1944, kada su oštećeni i porušeni mnogi logorski, odnosno sajamski paviljoni, nakon čega je logor rasformiran, kroz Prihvatni logor je prošlo oko trideset dve hiljade ljudi, a ubijeno oko jedanaest hiljada.
U znak pijeteta prema svim žrtvama logora “Sajmište”, podignutog na ruševinama Beogradskog sajma, delegacija Beogradskog sajma položila je venac na Spomenik žrtvama genocida na Starom sajmištu.
