Bio je petak 23. avgust 1957. godine kada su novinski izveštaji glasili: „Beogradski sajam, među najlepšim i najsmelijim objektima ove vrste u Evropi“.
Tog dana svečano je otvoren prvi sajam u novoizgrađenom impozantnom građevinskom kompleksu na savskom priobalju, Međunarodni sajam tehnike, koji je opravdao očekivanja i postavio visoke standarde. U istoriji će ostati podatak da je na prvom sajmu učestvovalo 1.500 izlagača, 650 domaćih i 850 stranih iz 28 zemalja sveta, što je izuzetno značajno s obzirom na to da su domaći izlagači u to vreme bili dominantni na najvećim evropskim sajmovima. Samo svečanom otvaranju prisustvovalo je preko 5.000 zvanica, uključujući brojne visoke goste iz zemlje i inostranstva, dok je tokom deset dana trajanja sajma kroz izložbene hale prošlo impresivnih 1.150.000 posetilaca.
Beogradski sajam je izgrađen u periodu od 1954. do 1957. godine prema planu tima u kojem su učestvovali arhitekta Milorad Pantović i inženjeri Branko Žeželj i Milan Krstić. Kompleks je bio zamišljen kao moderan urbanistički prostor, čija su osnova tri izložbene hale međusobno povezane pasarelama.
Veliko konstruktorsko ostvarenje i arhitektonsko-građevinski podvig, Beogradski sajam je još dok se gradio privukao pažnju svetske javnosti, a zbog samog raspona kupole hala 1 je dugo bila jedinstvena u svetu.
Pristup arhitekte Pantovića u projektovanju Beogradskog sajma bio je zasnovan na principima funkcionalizma u modernoj arhitekturi, inspirisan italijanskom tradicijom izgradnje sportskih i izložbenih hala iz sredine dvadesetog veka, kao i upotrebom ovalnih oblika karakterističnih za vizantijske forme, rezultirao je stvaranjem objekata koji su se izdvajali od svega prethodno izgrađenog u beogradskoj arhitekturi. Ovaj inovativni pristup dao je značajan doprinos avangardi posleratnog beogradskog graditeljstva. Zahvaljujući tome, Beogradski sajam je dobio priznanja domaće javnosti i uglednih svetskih stručnjaka, čime je postao jedno od obeležja grada.
Danas je hala 1 zbog svojih arhitektonskih rešenja i načina izgradnje proglašena spomenikom kulture, dok je Beogradski sajam spomenik jedne epohe koja je ostavila veliki trag u društvu.
Čitav mali privredni grad sačinjen, ne samo od sajamskih hala i rečnog ambijenta koji oduzimaju dah, nego i sa pomoćnim objektima za smeštaj robe, izgradnju štandova, sa carinarnicom, Upravnom zgradom i menadžmentom, projektnim biroom, organizacionim timovima svih pojedinačnih manifestacija, marketing i pres-biroom… nastao je tada, ali se do danas neprekidno razvijao i inovirao da bi ostao ključno mesto privrednih dešavanja, organizacije i održavanja brojnih državnih, regionalnih i međunarodnih manifestacija, ali drugih događaja sa velikim brojem učesnika.
